Menu

Er was eens een klant die te dom was om te shoppen

22 oktober 2018, 09:48 0

Kleren kopen? Ik heb er een bloedhekel aan. Daarom shop ik vaak tussen het afleveren van een pakketje en het ophalen van de broodbestelling bij de bakker door. Zo ook van de week, toen ik –twijfel, twijfel, twijfel- onder tijdsdruk even een broek scoorde bij een winkel in het dorp. Bij de kassa hoor ik dat ik 20 euro aan korting heb gespaard, waardoor mijn aankoop 120-voor-de-prijs-van-100 weer een financiële opsteker is. So far, so good.

Spijt
Volgende dag sta ik op met spijt. Deze zwarte broek voegt echt niet zoveel toe aan de twee andere die al in mijn kast hangen. Ik besluit het artikel terug te brengen. In de winkel vind ik een andere leukerd voor 100 euro. Da’s mooi, bespaar ik nog eens twintig euro –ja ja, ik weet goed hoe ik mezelf iets moet verkopen.

Eenmaal bij de kassa wordt het een tikkeltje ongemakkelijk. Ik breng een artikel van 120 euro retour, heb 100 euro zelf betaald en 20 korting gekregen en ga nu weg met een artikel van 100 euro. Ik zie de mevrouw van de winkel denken: ‘Hoe ga ik dat in het systeem verwerken?’ Na een hoop ge-plus en ge-min, vertrek ik met mijn nieuwe broek en een tegoedbon van 20 euro  –want aan geld teruggeven doen wij niet- naar huis.

Mevrouw van de winkel aan de lijn
Blij met mijn besluit kleed ik me om en ga in de tuin aan het werk. Na een paar uur gaat de telefoon. Mevrouw van de winkel aan de lijn. Beetje onhandig want ik sta 2.50 m hoog op de takken van een lei linde met een snoeischaar in de ene hand en mijn telefoon in de andere, terwijl ik mijn arm krampachtig om de boomstam klem.

Zij: “Ik heb er nog eens over nagedacht, maar het klopt niet wat wij gedaan hebben.”

Ik: “Oh, hoe dat zo?”

Zij: “Ik heb 120 terug aangeslagen op de kassa en u heeft maar 100 betaald. Daarmee heeft u die korting van 20 euro al gehad. Door die tegoedbon heeft u nu twee keer korting gekregen.”

Ik: “Als er op mijn naam nu 20 euro korting tegoed in uw systeem staat, heeft u gelijk. Anders niet.”

Plank voor je kop
Heel even is het stil. Ik denk dat het kwartje is gevallen. Maar ze vervalt in herhaling en in net andere bewoordingen met iets meer irritatie in haar stem doet ze hetzelfde verhaal opnieuw. Waarop ik nog een keer vraag waar mijn korting dan gebleven is? We komen er niet uit. Het is haar verhaal tegen het mijne.

En dan komt het, waardoor ik bijna letterlijk uit de boom val. De mevrouw van de winkel komt uit totaal onverwachte hoek met haar vraag op strenge toon ‘of ze mijn man mag spreken… want die snapt het misschien wel.’ Ik voel van alles, maar heb er geen woorden voor. Mijn eerste prioriteit ligt bij vaste grond onder mijn voeten. Even twijfel ik nog aan mijn eigen rekenvaardigheden; ik zal ’t toch niet bij het verkeerde eind hebben?

De mevrouw vraagt of ze mijn man mag spreken, want die snapt het misschien wel.

“Mevrouw”, zeg ik, “die rekensom leg ik zelf wel voor aan mijn man en ik bel u straks terug.”

In plaats van dat ze daar genoegen mee neemt, maakt ze het nog bonter.

“Eerlijk gezegd”, zegt ze, “heb ik hem liever zelf even aan de lijn, want misschien legt u het wel verkeerd uit.”

Vriendelijk maar resoluut vertel ik haar dat ik dat toch echt zelf kan en verbreek de verbinding.

De plank misslaan
De hele middag blijft het verhaal in mijn hoofd spoken. Niet omdat de mevrouw mijn gedachtegang niet volgt, dat kan gebeuren. Ben zelf ook geen fan van hoofdrekensommen in de trant van jij schiet zestig voor, Jantje krijgt nog achttien van jou, Pietje zeven en je verdeelt de rekening over vijf personen. Wie moet wat aan wie betalen? Maar wat mij echt totaal van slag brengt, is het feit dat er mensen zijn die zonder blikken of blozen, hun klant de boodschap geven: ik verklaar u handelingsonbekwaam, mag ik uw voogd even spreken? In dit geval gebaseerd op mijn geslacht, want vrouwen en rekenen… tja. En dat nota bene door een vrouw, die zelf volgens mij ook niet heel lekker rekenen kan. Hoop dat ze thuis een mannelijke genius op het voorval heeft losgelaten. Een man met een grote spiegel in zijn hand; “Mevrouw van de winkel, u bent niet de mooiste in retail land.”

Wat we hiervan kunnen leren? 

1. Vrouwendiscriminatie is niet enkel een mannenaangelegenheid.

2. Twijfel over een rekensommetje? Kijk er even samen naar!

3. Word je beledigd in een winkel? Schrijf het van je af, ga nooit meer terug en veeg je billen af met een tegoedbon van twintig euro.

4. Dagje shoppen? Neem een man mee. Of neem de tijd, ter voorkoming van miskopen.

 

Over de auteur:
Sabine van Roon-Orgelist SMP SCP is eigenaar van Pyth.nl, bureau voor creatieve communicatie bij verandering. Daarnaast is zij bestuurslid van NIMA Internal Branding. Een professionele marketing community die zich inzet om het merk als kompas te leren benutten binnen het Nederlandse bedrijfsleven.

Plaats een reactie

Contact opnemen?
Amerikastraat 3|5232 BE ’s-Hertogenbosch|073 – 820 00 15|06 – 509 341 97|info@pyth.nl